Świerzb u psów: Rodzaje, objawy i leczenie

Czy Twój pies nieustannie liże się i drapie? Czy zaczyna tracić sierść? Jeśli odpowiedź jest twierdząca – może mieć świerzb. Chociaż za swędzenie psa może odpowiadać wiele schorzeń, ważne jest, aby zapoznać się z faktami na temat świerzbu u psów. Świerzb jest chorobą, która, choć zwykle uleczalna, jest czasami zaraźliwa i może być groźna. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o świerzbie u psów i o tym, jak pomóc swojemu psu zmagającemu się ze swędzeniem.

Czym jest świerzb?

Ogólnie rzecz biorąc, świerzb jest chorobą skóry spowodowaną inwazją roztoczy. Są to małe pasożytnicze pajęczaki, które są blisko spokrewnione z kleszczami. Istnieją trzy główne rodzaje świerzbu, które dotykają psy: świerzb demodektyczny, który nie jest zaraźliwy, świerzb sarkoptyczny i cheyletiella – oba są zaraźliwe zarówno dla psów, jak i ludzi.

Świerzb demodektyczny

Ten rodzaj świerzbu jest spowodowany inwazją roztoczy z rodzaju Demodex, które żyją w skórze i mieszkach włosowych psa.

Roztocza Demodex można znaleźć w niewielkich ilościach u psów i ludzi, ale zwykle są one kontrolowane przez układ odpornościowy. Świerzb demodektyczny rozwija się, gdy układ odpornościowy nie jest w stanie powstrzymać rozmnażania się roztoczy, w którym to momencie rosnąca liczba roztoczy zaczyna powodować wypadanie sierści i swędzenie.

Może się to zdarzyć u psów z osłabionym układem odpornościowym, takich jak te cierpiące na niektóre nowotwory i infekcje, lub po prostu dlatego, że pies jest młody i jego układ odpornościowy wciąż się rozwija. Istnieją pewne rasy psów, takie jak Staffordshire i angielskie bull terriery, które są genetycznie predysponowane do występowania nużeńca, prawdopodobnie dlatego, że ich budowa genetyczna spowodowała osłabienie układu odpornościowego.

Biorąc to wszystko pod uwagę, można zrozumieć, dlaczego nużeńce mają tendencję do atakowania psów chorych, geriatrycznych, młodych szczeniąt i niektórych ras.

Chociaż świerzb demodektyczny zwykle nie jest zaraźliwy, suczki mogą przekazywać go swoim szczeniętom ze względu na bardzo bliski kontakt. Chociaż każdy szczeniak może złapać nużeńca w ten sposób, to właśnie szczenięta ras predysponowanych mają tendencję do zapadania na tę chorobę.

Nużeniec jest zwykle dość łatwy do wyleczenia, ale będzie to również zależeć od tego, czy możliwe jest rozwiązanie problemu medycznego leżącego u jego podstaw.

Świerzb drążący

Ten rodzaj świerzbu jest wywoływany przez roztocza Sarcoptes scabiei – te same, które powodują świerzb u ludzi. Roztocza te zagnieżdżają się pod skórą, powodując skrajne swędzenie. Utrata sierści spowodowana tym rodzajem świerzbu jest zwykle wynikiem nieustannego drapania i gryzienia przez psa, a nie samego świerzbu.

Chociaż świerzb sarkoptyczny jest uleczalny, jest też wysoce zaraźliwy i przenosi się na ludzi i inne zwierzęta domowe. Jeśli u psa zdiagnozowano ten rodzaj świerzbu, zachowaj czujność wobec siebie i rodziny. Zwróć uwagę na plamy swędzącej skóry i poinformuj lekarza, że Twój pies ma świerzb sarkoptyczny.

Roztocza Cheyletiella

Infestacja tym roztoczem jest często nazywana „chodzącym łupieżem”, ponieważ dokładnie tak wygląda! Roztocza te rzadko powodują swędzenie we wczesnych stadiach, ale jeśli inwazja nie jest kontrolowana, może wystąpić zaczerwienienie, swędzenie i wypadanie sierści. Jeśli zauważysz swędzenie skóry na sobie, ponownie powiadom lekarza o diagnozie swojego psa.

Oznaki i objawy świerzbu u psów

Oznaki, że pies może cierpieć na świerzb, obejmują:

• Zaczerwienienie, wysypkę i swędzenie
• Wypadanie sierści
• Owrzodzenia i zmiany chorobowe
• Świerzbiącą, chropowatą lub łuszczącą się skórę

Chociaż wszystkie rodzaje świerzbu mogą powodować swędzenie i wypadanie sierści, mają one tendencję do wpływania na nieco inne obszary. Cheyletiella zwykle wygląda jak łupież i występuje wzdłuż pleców. Demodex ma tendencję do powodowania wypadania sierści najpierw na głowie i łapach, podczas gdy Sarcoptes atakuje pachy i płatki uszu. Chociaż nie jest to jednoznaczne, różnice te mogą dać lekarzowi weterynarii kilka dobrych wskazówek, od czego zacząć poszukiwania.

Diagnozowanie świerzbu u psów

Lekarz weterynarii może wykonać szereg badań, zwykle zaczynając od pobrania próbki skóry i sierści. Inne badania mogą obejmować badania krwi i moczu w celu wykluczenia alternatywnych przyczyn swędzenia i wypadania sierści u psa, takich jak alergie lub zaburzenia metaboliczne.

Leczenie świerzbu u psów

Leczenie świerzbu różni się w zależności od jego rodzaju.

Leczenie świerzbu sarkoptycznego

W dawnych czasach leczenie świerzbu było trudne i wymagało wielokrotnego stosowania silnych środków chemicznych, które nie były dla nikogo przyjemne. Na szczęście w dzisiejszych czasach istnieją różne środki do stosowania punktowego i leki doustne, które szybko i skutecznie leczą większość inwazji Sarcoptes.

Leczenie świerzbu demodektycznego

Miejscowe zakażenie nużeńcem, w którym występuje tylko jedna lub dwie plamy, zwykle ustępuje samoistnie i nie wymaga leczenia. Jeśli jednak pies ma osłabiony układ odpornościowy, może rozwinąć się u niego uogólniona nużyca, którą znacznie trudniej jest wyleczyć. Lekarz weterynarii może również chcieć wykonać różne badania, aby ustalić przyczynę choroby psa. Ponownie, nowoczesne metody leczenia są prostsze niż wcześniej, ale lekarz weterynarii może chcieć połączyć zabiegi w przypadku poważnych infestacji.

Leczenie Cheyletielli

Roztocza te zazwyczaj dobrze reagują na szampony lecznicze. Konieczne może być kilkukrotne powtórzenie mycia w celu zabicia nowo wylęgających się roztoczy. Istnieje również kilka sprayów i kuracji punktowych, które leczą „chodzący łupież”.

Lekarz weterynarii będzie w stanie wskazać najbardziej skuteczne i odpowiednie leczenie dla Twojego psa, w zależności od rodzaju roztocza.

Nie martw się...

Słowo „świerzb” często kojarzy się z brudnymi, zaniedbanymi futrzakami. Tak jak dzieci dostają wszy głowowe, tak psy łapią pasożyty, co jest po prostu faktem. Nie ma to wpływu na Ciebie jako rodzica.

Jeśli zauważysz, że Twój pies odczuwa swędzenie, skubie i traci sierść, jak najszybciej zarezerwuj wizytę u lekarza weterynarii. Jak ze wszystkim, im wcześniej wykryje się ten problem, tym większe prawdopodobieństwo, że uda się go zdusić w zarodku. Czasami świerzb może być wskaźnikiem, że w organizmie dzieje się coś niepokojącego, a te małe stworzenia mogą dać Tobie i lekarzowi weterynarii szansę na wykrycie znacznie większego problemu, zanim przysporzy on więcej szkód. Zawsze patrz na jasną stronę życia – nawet świerzb może mieć swoje pozytywne strony!