Psy ras miniaturowych: co musisz wiedzieć

Wydaje się, że małe psy są naszymi ulubionymi towarzyszami od bardzo dawna, o czym mogą świadczyć odkryte szczątki małych psów pochodzące sprzed 12 000 lat. W ostatnich stuleciach posiadanie małego psa, którego nie wykorzystywało się do myślistwa, uważane było za symbol statusu społecznego, pozwalający odróżnić ludzi zamożnych od klasy robotniczej. To właśnie w czasach wiktoriańskich miniaturowe wersje tych małych psów stały się popularne i przez wiele ówczesnych kobiet były uważane niemalże za modny dodatek.

Małe psy powstały dzięki kojarzeniu mniejszych psów średniej wielkości. Powtarzanie tego procesu przez kilka pokoleń doprowadziło do pojawienia się małych psów. Znane nam dzisiaj psy miniaturowe powstały w wyniku kojarzenia najmniejszych osobników małych ras. Niestety, doprowadzili do skrajnej sytuacji, tworząc psy mieszczące się w filiżance herbaty, które mogą być niezwykle delikatne i chorowite, więc zdecydowanie należy unikać ich hodowli.

Jakie są rasy psów miniaturowych i co je wyróżnia?

To, które rasy są uznawane za miniaturowe różni się nieco w zależności od kraju, ale ogólnie są to rasy takie jak maltańczyk, mops, chihuahua, szpic miniaturowy, papillon, yorkshire terier, shih tzu, cavalier itd. Są to psy, które w większości nazwalibyśmy salonowymi.

Psy ras miniaturowych różnią się od większych ras pod względem fizycznym, zwłaszcza w kwestii potrzeb żywieniowych. Ze względu na mały rozmiar mają one szybszy metabolizm, więc potrzebują więcej kalorii na kilogram masy ciała. Mają one także mniejsze pyski, przez co potrzebują karmy i zabawek o innych rozmiarach. Rasy miniaturowe odczuwają też zimno bardziej niż większe psy ze względu na większą powierzchnię ciała związaną z wielkością. Im pies jest mniejszy, tym bardziej jest delikatny i podatny na urazy, np. w wyniku upadku lub przypadkowego nadepnięcia.

Ze względu na to, że zostały one wybrane, by być psami do towarzystwa, niektóre rasy miniaturowe są bardzo przywiązane do swoich opiekunów. Z drugiej strony, niektóre z nich były pierwotnie hodowane, by nasłuchiwać intruzów i budzić większe psy stróżujące. Z tego powodu niektóre rasy mogą nieco niechętnie witać obcych i szczekać znacznie więcej, niż życzyliby sobie tego niektórzy opiekunowie.

Innym efektem ubocznym hodowania psów jedynie po to, by były czyimiś najlepszymi przyjaciółmi jest fakt, że niektóre psy miniaturowe mają duże problemy z lękiem separacyjnym. Idealnie by było, gdyby żaden pies nie pozostawał sam przez dłuższy czas, ale rasy miniaturowe mogą zmagać się nawet z krótką rozłąką.

W naszym artykule o syndromie małego psa przyglądamy się innym czynnikom, które sprawiają, że rasy małe i miniaturowe mogą różnić się od większych psów pod względem psychicznym i fizycznym. Małym psom zwykle pozwala się na więcej rzeczy, na które nie pozwoliłoby się większemu psu, jak np. skakanie na ludzi czy rzucanie się. Opiekunowie mogą brać je na ręce, gdy zbliża się inny pies, co może wzmacniać strach przed psami i powodować agresję prewencyjną. Gdy jest się bardzo małym, świat może być niezwykle przytłaczający. Ludzie i inne zwierzęta, nawet koty, mogą wydawać się ogromni i przerażający. Psy miniaturowe mogą być bardziej narażone na stres niż niektóre większe rasy, jeśli nie są socjalizowane i oswajane od najmłodszych lat.

Czy pies miniaturowy to dla Ciebie dobry wybór?

Wszystkie rasy psów mają swoje wady i zalety. Tysiące lat selekcji pod kątem pewnych cech zakorzeniły w rasach pewne zachowania. Jeśli chcesz mieć małego, lojalnego towarzysza i spędzasz dużo czasu w domu lub pracujesz w miejscu, w którym psy są mile widziane, pies miniaturowy może być świetnym wyborem. Jeśli jednak chcesz chodzić na wielokilometrowe spacery, przemyśl swój wybór, ponieważ większość psów miniaturowych fizycznie sobie z tym nie poradzi. Zawsze rób rozeznanie, ponieważ możesz nie chcieć psa, który będzie cały czas szczekał! Wszystkie psy wymagają czasu, energii oraz dużych nakładów finansowych i są dużym zobowiązaniem. Mniejsze rasy zwykle żyją dłużej, więc może się okazać, że będzie to 16-letnia relacja, do której nie należy podchodzić lekkomyślnie. Z drugiej strony, jeśli jesteś pewien, że dana rasa miniaturowa jest dla Ciebie odpowiednia i możesz zaspokoić wszystkie potrzeby pupila, istnieje duża szansa, że nawiążesz z nim długą i piękną przyjaźń.

Recenzji dokonał dr Hein Meyer, DVM, PhD, Dipl-ECVIM-CA