Przewodnik i porady dotyczące szczepień kociąt

Podstawowe szczepionki dla kotów

• Panleukopenia. Choroba ta, znana również jako parwowiroza lub agranulocytoza, jest wysoce zaraźliwa wśród kotów i często śmiertelna. Jest ona często przenoszona z nieleczonej matki na kocięta i jest tak powszechna, że praktycznie każdy kot w pewnym momencie swojego życia będzie miał z nią styczność. 

• Kaliciwirus koci. Jest to jedna z najczęstszych chorób układu oddechowego, na którą szczególnie podatne są młode kocięta. Objawy tej choroby obejmują obrzęk twarzy i stawów, wypadanie sierści oraz strupy lub owrzodzenia skóry. Kaliciwirus koci może również atakować narządy wewnętrzne, takie jak płuca, trzustka i wątroba.

   

• Herpeswirus kotów typu 1. Herpeswirus kotów powoduje zapalenie spojówek i górnych dróg oddechowych u kotów, dlatego jest uważany za podstawową szczepionkę dla kociąt. Chorobą tą, zwaną również wirusowym zapaleniem nosa i tchawicy, mogą zarazić się koty w każdym wieku. Niemniej jednak, podobnie jak każdy inny herpeswirus, jest on specyficzny dla gatunku, więc odmiana ta może przenosić się tylko na koty i kocięta, a nie na Ciebie lub inne zwierzęta domowe, takie jak psy, ptaki lub ryby.

• Białaczka kotów.

  Szczepionka ta jest uważana za podstawową u kotów poniżej pierwszego roku życia, starszych kotów, które są w grupie ryzyka, oraz kotów żyjących na obszarach, gdzie choroba ta jest bardzo rozpowszechniona. Zapytaj lekarza weterynarii, do jakiej kategorii należy Twój kot, a następnie wspólnie podejmijcie decyzję o szczepieniu.

• Wścieklizna.

  Wirus wścieklizny jest przenoszony przez ślinę chorego zwierzęcia i może atakować ssaki, od psów i kotów po nietoperze i lisy. Niewykryta wścieklizna jest niezwykle niebezpieczna dla ludzi. Wielka Brytania jest wolna od wścieklizny, ale szczepienie przeciwko wściekliźnie jest prawnym wymogiem dla kotów podróżujących za granicę lub powracających do Wielkiej Brytanii w ramach systemu Pet Travel Scheme. Szczepienia są uważane za podstawowe w miejscach, w których wścieklizna występuje endemicznie.

Dodatkowe szczepionki dla kotów

• Bordetella. Często określana jako kaszel kennelowy u psów, bordetella jest wysoce zaraźliwą chorobą układu oddechowego, dlatego wielu lekarzy weterynarii zaleca szczepienie. Może być przenoszona przez kichanie i kaszel i jest szczególnie problematyczna w rodzinach z wieloma kotami. Należy jednak pamiętać, że kocię może zarazić się tą chorobą przed adopcją, zwłaszcza jeśli wychowuje się w miejscu, w którym przebywają inne kocięta lub dorosłe koty. Nie jest to powszechne szczepienie w Europie i pod żadnym pozorem nie należy szczepić kotów szczepionką dla psów.

• Chlamydia felis. Zakażenie chlamydią jest zwykle przenoszone przez bliski kontakt z innymi kotami. W przeciwieństwie do innych chorób układu oddechowego kotów chlamydia zwykle nie jest śmiertelna. Według Europejskiej Rady Doradczej ds. Chorób Kotów najczęściej objawia się czerwonymi, opuchniętymi lub łzawiącymi oczami i może wymagać antybiotykoterapii. Szczepionka przeciwko chlamydii nie jest szczepionką podstawową, ale lekarz weterynarii może ją zalecić.

Porozmawiaj z lekarzem weterynarii

Podjęcie decyzji, które z tych szczepień kociąt jest odpowiednie dla Twojego pupila, może być trudne, dlatego zawsze należy skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu uzyskania porady. Twój lekarz weterynarii zada pytania dotyczące stylu życia kociaka i środowiska domowego, aby sformułować zalecenia. Niektóre z często zadawanych pytań to:

• Skąd przygarnąłeś swojego kociaka? Na przykład, czy był to przybłęda, czy wziąłeś go ze schroniska lub od hodowcy?

• Czy Twój kociak wychowywał się z innymi zwierzętami? Jeśli tak, to z jakimi?

• Jakie inne zwierzęta masz w domu?

• Czy planujesz podróżować ze swoim kociakiem lub ewentualnie umieścić go w hotelu na czas podróży?

Pamiętaj, by udzielić szczerych odpowiedzi na wszelkie pytania, nawet jeśli nie jesteś pewny odpowiedzi. Im więcej informacji podasz lekarzowi weterynarii, tym lepiej będzie on mógł pomóc Ci zdecydować, które szczepionki powinien otrzymać nowy członek rodziny.