Ile wody powinien pić kot: Przewodnik poświęcony nawodnieniu kotów

Opublikowany przez
min : Czas czytania

Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka

Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka

Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka

Rudy, pręgowany kot siedzący za brązową kanapą obok lilaka

Podobnie jak w przypadku ludzi, około dwie trzecie ciała kota składa się z wody. Podobnie też jak wszystkie zwierzęta, koty potrzebują odpowiedniej ilości wody, aby przeżyć i zachować zdrowie. Kiedy żyją na wolności, część wody pozyskują z wilgoci zawartej w pożywieniu, takim jak ich „zdobycze”, np. owady, ptaki i gryzonie, a resztę ze strumieni i innych źródeł wody. Dieta kota domowego jest zupełnie inna i nawet jeśli podajesz mu trochę mokrej karmy, większość wody jest dostarczana w misce!

Ile wody powinien pić kot?

Ilość potrzebnej kotu wody zależy od jego wielkości, poziomu aktywności, stanu zdrowia i diety, ale waha się ona w granicach od 40 do 70 ml na kilogram masy ciała dziennie. Jeśli wydaje Ci się, że kot nie pije wystarczająco dużo wody, możesz zachęcić go do picia na kilka sposobów.

Lokalizacja jest kluczowa. Umieść w domu kilka misek z wodą w miejscach o małym natężeniu ruchu. Najlepiej jest mieć o jedną miskę wody więcej niż kotów. Miski z wodą nie powinny też znajdować się w pobliżu kuwety. Może to sprawić, że kot poczuje się niekomfortowo i przestanie jeść, pić i korzystać z kuwety. W końcu my też nie chcielibyśmy być zmuszeni do spożywania naszych napojów w toalecie! Koty mogą nawet nie lubić, gdy miski z karmą i wodą znajdują się blisko siebie. Wynika to z faktu, że koty żyjące na wolności ewoluowały tak, aby nie pić w pobliżu pożywienia, na wypadek gdyby woda została zabrudzona przez zwłoki ofiary.

Niektóre koty są bardzo wybredne w kwestii picia wody. Kot może preferować zimną wodę, więc wrzucaj mu do miski kilka kostek lodu. Jeśli ma on tendencję do przewracania, należy zmienić miskę na szerszą z gumową podstawą. Może mu się nie podobać smak wody, więc jeśli używasz plastikowej miski, spróbuj zmienić ją na metalową, ceramiczną lub szklaną. Woda powinna być też regularnie wymieniana, aby była zawsze świeża.

Niektóre koty w ogóle nie korzystają z miski i wolą pić prosto z kranu. Na wolności koty zwykle piją tylko wodę, która pozostaje w ruchu, ponieważ nauczyły się, że pomaga to zapobiegać chorobom. Jeśli zauważysz, że kot stale przewraca miskę z wodą i pije wodę rozlewającą się po podłodze, prawdopodobnie wygodniej jest mu pić „poruszającą się” wodę. Rozważ zakup poidełka dla kotów, które stale cyrkulują wodę. 

Możesz też dodać więcej płynów do diety kota. Mokra karma ma znacznie wyższą zawartość wilgoci niż sucha, ale jeśli wolisz podawać kotu suchą karmę, możesz dodać do niej odrobinę wody. Niektóre koty nie lubią tekstury namoczonej karmy, ale jeśli Twojemu kotu to nie przeszkadza, jest to łatwy sposób na zwiększenie jego spożycia wody. Połączenie suchej i mokrej karmy jest również dobrym sposobem na zachowanie elastyczności smaków kota i zapobiegnięcie uzależnienia się od mokrej lub suchej karmy.

Niezależnie od wybranej metody ważne jest, aby zachęcać kota do picia wody. Choć wiele osób myśli, że mleko jest dobrym zamiennikiem, jest to tylko mit, który może nawet spowodować problemy trawienne. Picie wody jest tak samo ważne, jak odpowiednia dieta kota. 

Odwodnienie u kotów

Wszystkie zwierzęta koncentrują mocz, ale koty pochodzą od kotów pustynnych, co oznacza, że mogą przetrwać, spożywając mniej wody niż inne zwierzęta. Mają również niski poziom pragnienia, więc nie odczuwają potrzeby częstego picia wody. Możesz nie zauważyć, że kot jest odwodniony, dopóki nie pojawi się jakiś problem. Odwodnienie u kotów może prowadzić do problemów z pęcherzem i chorób układu moczowego, w tym chorób nerek, kamieni w pęcherzu moczowym i chorób dolnych dróg moczowych u kotów. Kamienie w pęcherzu moczowym mogą prowadzić do zagrażającej życiu niedrożności cewki moczowej, szczególnie u samców.

Istnieje kilka metod pozwalających stwierdzić, czy kot jest odwodniony. Jednym z najlepszych sposobów na sprawdzenie, czy kot jest odwodniony, jest delikatne uszczypnięcie skóry kota i pociągnięcie jej w górę. Jeśli po opuszczeniu skóra nie wraca szybko do normalnej pozycji, oznacza to, że kot jest odwodniony. Im wolniej skóra opada, tym bardziej kot jest odwodniony. Zwracaj też uwagę na oznaki poważnego odwodnienia: dyszenie, depresja, brak apetytu, zapadnięte oczy, suchość w ustach, zwiększona senność i przyspieszone tętno.

Co zrobić, jeśli kot pije dużo wody?

Chociaż woda jest niezbędna do życia, zmiany poziomu pragnienia mogą być jednym z pierwszych objawów wielu chorób, takich jak choroby nerek, cukrzyca lub choroby wątroby.

Im lepiej wiesz, jakie zachowania są normalne u Twojego kota, tym szybciej zauważysz u niego zmianę nawyków. Jeśli coś się zmieniło — na przykład zmieniłeś karmę mokrą na suchą — większe spożycie wody prawdopodobnie nie jest powodem do niepokoju. Na ilość spożywanych płynów wpływa również pogoda, więc w cieplejszych miesiącach należy spodziewać się większego zapotrzebowania na wodę. Jeśli jednak nie możesz znaleźć rozsądnego wytłumaczenia dla tej zmiany, to zauważalny wzrost pragnienia może być objawem problemu zdrowotnego, szczególnie jeśli towarzyszą mu inne objawy, takie jak zmiana wagi lub apetytu.

Zasadniczo, jeśli chodzi o pragnienie, zmiany w dowolnym kierunku mogą zwiastować problemy. Poznaj swojego kota. Spróbuj określić, jak często pije i jak to się zmienia w ciągu roku. Sprawdzaj też, ile wody zwykle zostaje w miskach po nalaniu świeżej wody, ponieważ nie zawsze będziesz w pobliżu, aby móc obserwować kota.

Jeśli obawiasz się, że kot nie pije wystarczająco dużo, jest odwodniony lub pije za dużo wody, udaj się z nim do lekarza weterynarii. Lekarz weterynarii przeprowadzi badanie kliniczne, ale może też wykonać badania krwi, które pozwolą wykryć ewentualne problemy. Jak to bywa w większości przypadków, im wcześniej uzyskasz pomoc i diagnozę, tym większa jest szansa na skuteczne wyleczenie kota. Oczywiście lekarz weterynarii może Cię uspokoić i zapewnić, że Twojemu czworonożnemu przyjacielowi nic nie dolega.

Recenzji dokonali dr Hein Meyer, DVM, PhD, Dipl-ECVIM-CA i dr Emma Milne BVSc FRCVS.