Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka
Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka
Znajdź karmę odpowiadającą potrzebom Twojego zwierzaka
Wypadanie sierści u psów —znane również jako łysienie— jest powszechnym i dość zauważalnym zjawiskiem. Wypadanie sierści może pojawić się w jednym miejscu, w łatach lub na całym ciele. Jeśli Twój pies gubi sierść w domu, prawdopodobnie zastanawiasz się, dlaczego tak się dzieje i czy musisz zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jest wiele czynników, które mogą powodować utratę sierści u psa, ale istnieje prawdopodobieństwo, że Twój już-nie-tak-bardzo-futrzany przyjaciel łysieje z jednego z pięciu typowych powodów.
1. Sezonowe wypadanie sierści
Czasami pozornie ekstremalne wypadanie sierści u psów jest po prostu normalnym linieniem. Psy tracą sierść, gdy poszczególne włosy starzeją się lub niszczą się, albo sezonowo, gdy pogoda się ociepla. Wiele psów linieje przez cały rok, zwłaszcza, że tak wiele z nich mieszka obecnie w domach z centralnym ogrzewaniem. Niektóre rasy, takie jak husky i labradory, mają grubą, zimową sierść, którą zrzucają na wiosnę. Sezonowe wypadanie sierści jest często ograniczone, jeśli mieszkasz w umiarkowanym klimacie. Jeśli linienie wymyka się spod kontroli, szczotkowanie psa dwa lub trzy razy w tygodniu może pomóc w pozbyciu się i kontrolowaniu nadmiaru sierści.
2. Infekcje bakteryjne i grzybicze
Bakterie i drożdże są stałymi mieszkańcami skóry psów, ale czasami mogą wymknąć się spod kontroli i wywołać infekcję. Bakteryjne lub grzybicze zakażenia drożdżakowe skóry mogą powodować wypadanie sierści, przetłuszczanie się skóry, zaczerwienienie, swędzenie i nieprzyjemny zapach. Czasami infekcje bakteryjne powodują krosty przypominające pryszcze.
Psy mogą również zarazić się grzybicą, grzybem (nie robakiem!), który powoduje wypadanie sierści i niewielkie obszary infekcji. Czerwone, swędzące lub łuszczące się plamy są powodem do wizyty u lekarza weterynarii. W takiej sytuacji, lekarz weterynarii przeprowadzi pełne badanie, zaleci wykonanie niektórych testów i w razie potrzeby przepisze antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze w celu leczenia infekcji.
3. Mange i inne pasożyty
Mange to ogólny termin określający swędzenie skóry spowodowane przez roztocza. Roztocza to mikroskopijne stworzenia, które żyją na powierzchni skóry lub w mieszkach włosowych. Powodują wypadanie włosów i swędzenie poprzez zakopywanie się lub gryzienie skóry. Niektóre roztocza, takie jak świerzbowiec, są niezwykle zaraźliwe zarówno dla ludzi, jak i innych psów, zauważa Merck Veterinary Manual. Inne roztocza, takie jak z rodzaju Demodex, nie są zaraźliwe, ale nadal powodują wypadanie sierści i mogą wymagać leczenia.
Również pchły są bardzo częstym powodem utraty sierści przez psy. Mogą one powodować swędzenie u psów do tego stopnia, że zaczynają one drapać się po sierści. Określenie miejsca wypadania sierści może być dobrą podpowiedzią, ponieważ pchły najczęściej powodują drapanie w okolicach głowy, szyi i podstawy ogona.
Pchły i niektóre roztocza są niezwykle zaraźliwe, więc wszelkie pasożyty, które znajdziesz na swoim psie, mogły już rozprzestrzenić się na dom i inne zwierzęta. Jeśli znajdziesz ślady roztoczy lub pcheł, lekarz weterynarii może przepisać leczenie przeciwpasożytnicze i udzielić wskazówek, jak pozbyć się tych szkodników z domu. Pamiętaj, że większość roztoczy nie jest widoczna gołym okiem, a pchły spędzają większość czasu w miękkich meblach – to, że ich nie zauważasz, nie oznacza, że ich nie ma. Pasożyty te mogą przyczyniać się do wypadania sierści u psów.
4. Alergie
Psy mogą zapadać na alergie, tak samo jak ludzie, a niektóre z najczęstszych objawów to swędzenie skóry i wypadanie sierści. Najczęstsze alergie u psów to:
Alergie środowiskowe (atopowe zapalenie skóry lub atopia) na czynniki drażniące, takie jak pyłki, pleśń i roztocza
Alergie na pchły
Alergie pokarmowe
Jeśli lekarz weterynarii podejrzewa alergię, może zalecić zwalczanie pcheł, leki kontrolujące swędzenie, unikanie alergenów lub próbę żywieniową w celu wykluczenia alergii pokarmowej.
Alergie pokarmowe można zdiagnozować jedynie poprzez przeprowadzenie próby żywieniowej przez co najmniej 10-12 tygodni. Jeśli lekarz weterynarii poddaje psa próbie żywieniowej z planem żywieniowym o ograniczonej zawartości składników lub karmą terapeutyczną, upewnij się, że pies nie je niczego innego podczas tej próby. Jeden smakołyk lub skradziony kęs kurczaka może negatywnie wpłynąć na wyniki. Jeśli przyczyna tkwi w alergiach, które są odpowiednio leczone, sierść Twojego psa powinna odrosnąć, a swędzenie ustąpić.
5. Schorzenia
Jeśli pies traci sierść na całym ciele lub w określonych miejscach, zwłaszcza jeśli nie odczuwa swędzenia, może wskazywać to na jakąś chorobę. Skóra jest największym organem w ciele i wymaga ogromnych ilości składników odżywczych i funkcjonujących procesów organizmu, aby zachować zdrowie. Jeśli Twój pies cierpi na jakąś chorobę, zmiany na skórze i sierści mogą być pierwszą oznaką problemów.
Stany hormonalne, takie jak niedoczynność tarczycy, zaburzenia nadnerczy lub zaburzenia hormonu wzrostu, mogą powodować utratę sierści u psów. Jeśli lekarz weterynarii podejrzewa, że przyczyna wypadania sierści tkwi w problemach wewnętrznych, może zalecić wykonanie badań laboratoryjnych, czy też zdjęć rentgenowskich lub ultrasonograficznych w celu ustalenia przyczyny.
Nadmierne wypadanie może być również spowodowane stresem, złym odżywianiem, ciążą lub laktacją. Jeśli uważasz, że Twój pies linieje bardziej niż zwykle lub pojawiają się u niego łyse plamy, umów się na wizytę u lekarza weterynarii. Przepisane leczenie będzie zależeć od diagnozy i innych potrzeb zdrowotnych Twojego pupila.
Pies tracący sierść musi odwiedzić lekarza weterynarii, ale jego stan można często wyeliminować za pomocą prostej zmiany karmy lub leków. Dojście do sedna wypadania sierści może zająć trochę czasu, ponieważ istnieje tak wiele możliwych przyczyn. Współpracuj z lekarzem weterynarii i staraj się zachować cierpliwość, gdy po raz kolejny będzie on włączać lub wykluczać niektóre składniki. Dbanie o regularną pielęgnację i szczotkowanie oraz wiedza na temat tego, co jest normalne dla psa, pomoże Ci dostrzec najwcześniejsze oznaki problemu.
Informacja o autorce
Dr Sarah Wooten ukończyła Szkołę Medycyny Weterynaryjnej UC Davis w 2002 r. Dr Wooten jest członkinią Amerykańskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Weterynaryjnych i dzieli swój czas zawodowy na prowadzenie gabinetu weterynaryjnego dla małych zwierząt w Greeley, w stanie Kolorado, wystąpienia publiczne na tematy związane z powiązanymi zagadnieniami, doradztwo i komunikację z klientem oraz pisanie. W wolnym czasie lubi biwakować z rodziną, jeździć na nartach, nurkować i brać udział w triathlonach.
Recenzji dokonali dr Hein Meyer, DVM, PhD, Dipl-ECVIM-CA i dr Emma Milne BVSc FRCVS