Szkolenie dwóch szczeniąt: Jak osiągnąć sukces

Jeden nowy pies naraz to wystarczające wyzwanie dla większości opiekunów, dlatego eksperci nie zalecają adoptowania dwóch szczeniaków jednocześnie. Jeśli jednak już masz w domu dwa szczeniaki, możesz podwoić zabawę, stosując odpowiednie techniki szkolenia i socjalizacji.

Chcesz dowiedzieć się, jak szkolić dwa psy jednocześnie? Dowiedzmy się, jak to zrobić.

Szkolenie dwóch szczeniąt: Co może pójść nie tak?

Nie ulega wątpliwości, że trudniej jest adoptować dwa szczeniaki naraz. Jednak rozumiejąc i przewidując z wyprzedzeniem poszczególne wyzwania, opiekunowie mogą wyszkolić i uspołecznić oba psy, aby stały się wspaniałymi zwierzętami rodzinnymi.

Oprócz praktycznych aspektów adopcji dwóch szczeniaków (jak droga będzie opieka weterynaryjna? czy mam miejsce?), wychowanie ich wiąże się z pewnymi wyzwaniami:

• Dwa szczeniaki chętniej przywiązują się do siebie, niż do swojej nowej ludzkiej rodziny.

• Szczenięta adoptowane razem mogą być niespokojne lub nieśmiałe, gdy zostaną rozdzielone.

• Psy są indywidualistami, więc każdy szczeniak uczy się i trenuje w swoim własnym tempie.

Strategie szkoleniowe

W przypadku adoptowania dwóch szczeniaków, możesz podjąć pewne kroki, aby zapobiec problemom z zachowaniem i pomóc w szkoleniu kilku psów jednocześnie. Wiele z tych propozycji zakłada samodzielne spędzanie czasu przez szczenięta:

• Na noc zamykaj psy osobno. Szkolenie w klatce pomaga zapewnić bezpieczeństwo, pozwala kontrolować szkody, ułatwia naukę w domowym zaciszu i podróżowanie. Nowe szczeniaki powinny być trzymane w osobnych klatkach i na tyle blisko, aby można było je usłyszeć w nocy, gdy będą Cię potrzebować.

• Szkol je indywidualnie. W przypadku szkolenia dwóch szczeniaków, psy powinny uczestniczyć w zajęciach szkoleniowych oddzielnie. Jeśli szkolisz w domu, pracuj z jednym psem, podczas gdy drugi przebywa z członkiem rodziny w osobnym pomieszczeniu lub ma zabawkę z jedzeniem, która go zajmuje. Wyprowadzając szczeniaki na zewnątrz, możesz również użyć długiej, wygodnej smyczy, aby przyzwyczaić je do obserwowania siebie nawzajem w skupieniu.

• Socjalizuj i baw się z nimi osobno. To daje szczenięciu niezależność i pozwala bardziej nieśmiałemu psu bawić się bez konkurowania o Twoją uwagę. Możesz spróbować zabrać ze sobą jednego szczeniaka na krótką wyprawę w teren lub przyprowadzić je do przyjaznego psom domu znajomych, aby się z nimi spotkać.

• Spaceruj z nimi pojedynczo. Poświęć każdemu psu całą swoją uwagę podczas jego codziennego spaceru. Nawet w przypadku osobnych opiekunów, jeśli zawsze będziecie chodzić razem, mniej pewny siebie szczeniak zacznie polegać na obecności drugiego psa, aby zyskać pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa. Dzięki temu każdy szczeniak ma czas na wąchanie i poznawanie innych psów na swój sposób.

Nie próbujesz trzymać tych dwóch potencjalnie najlepszych przyjaciół z dala od siebie. Dajesz im raczej przestrzeń, w której będą mogły być tym, kim są, w miarę jak rozwijają się w dorosłe, dobrze przystosowane psy. Gdy zaczniesz rozumieć ich niezależne osobowości i to, w czym każdy z nich się wyróżnia, możesz zacząć wprowadzać więcej zajęć grupowych, które pozwolą im szkolić się razem. Pamiętaj jednak, aby każdemu z nich zapewnić odpowiednią porcję miłości i uwagi, tak aby Twoja uwaga nie stała się ograniczonym zasobem, który wywołuje sprzeczki lub nawet poważniejsze konflikty. Szkolenie dwóch szczeniaków wymaga dodatkowej staranności, aby każdemu z nich poświęcić tyle samo uwagi.

Ogon dwóch psów

Przed adopcją zawsze należy rozważyć czas, jaki trzeba poświęcić nowemu futrzanemu przyjacielowi, oraz koszty opieki nad nim. Jest to jeszcze ważniejsze, gdy przynosisz do domu dwa! Jeśli zdecydujesz się na psa, odniesiesz sukces traktując go jako indywidualną osobowość, odpowiednio go szkoląc i spędzając z nim czas wśród ludzi i innych psów. Podjęcie tych kroków pomoże związać psy z Tobą na całe życie i stworzy podstawy, które pomogą szczeniakom wejść na drogę szczęśliwego, dobrze przystosowanego życia jako nowi członkowie Twojej rodziny.

Informacja o autorce

Kara Murphy

Kara Murphy jest niezależną pisarką i rodzicem zwierząt domowych; mieszka w Erie w Pensylwanii. Ma goldendoodle'a o imieniu Maddie.

 

Recenzji dokonali dr Hein Meyer, DVM, PhD, Dipl-ECVIM-CA i dr Aileen Pypers, BSc, BVSc, PGDip